الان چند ساله که هر روز مینویسم... حتی اگه هر روز وبلاگم آپ نمیشه....
چند ساله که روزانه ساعتهای زیادی از وقتم تو دنیای مجازی میگذره... با خوندن نوشته های دیگران... و اینور اونور سرک کشیدن... با ادم های زیادی آشنا شدم... بی تجربگی زیاد داشتم... تجربه های تلخ و شیرین...
تازه دارم میفهمم که دنیای مجازی بهتره محدود باشه و آدم زندگیشو نریزه این تو... عادت نکنه بهش... اگه تو این چند سال به حای این همه روزمره نوشتن... این همه کامنت گذاشتن... اینهمه چت کردن... رو نرم افزار های تخصصیم کار کرده بودم... کجا بودم و الان کجام...
اینو خیلی دیر متوجه شدم... خیلی دیر...
خداحافظ
خب به هرحال اینم یه عقیده ست که تا حد زیادی قابل قبوله .
زندگی توی دنیای مجازی هیچ کم از زندگی توی دنیای واقعی نداره.
اینجا هم همون اتفاقات رخ میده.
همون آدمها هستن.
همون روابط ایجاد میشه و متعاقبش ناراحتی ها و برخوردهای نادرست.
به نظرم کار درستی نیست که اینجور قضاوت کنی که اگه اینجا نمیومدی الان اوضاعت خیلی بهتر بود.
اینها همه توجیه هست برای آدم که خودشو با اونا توجیه میکنه.
دوست من باز هم بنویس.
اگه برنامه ریزی داشته باتشی به همه چیز خواهی رسید.